Dünyayla olan bağlantınızın kesilmesi için bilinmez diyarlara kaçamak yapmanız ya da balta girmemiş ormanlara gitmeniz gerekmiyor: Tek yapmanız gereken yukarı bakmak!
En son ne zaman kafanızı kaldırıp gökyüzüne baktınız? Sırf gökyüzünü izlemek için o an altınızda ne varsa sağa çekip bulutların süzülüşünü seyrettiğiniz oldu mu? Yıldızlara herkes hayrandır, peki ya bulutlara? İnsanoğlu nankör. Oysa küçüklüğümüzde kahve falı bakar gibi bulut falı bakardık araba yolculuklarında. Dışarı taşırarak boyamanın suç olduğu boyama kitaplarının tersine, gökyüzünü hayalgücümüzü istediğimiz kadar dışarı taşırarak boyayabilirdik. Koşup koşup duvara toslanılan bir yer değildi çünkü gökyüzü; orada herkese yetecek kadar yer vardı. Hala da var!
Bulutların asık suratlı, saati saatine uymayan, Noel zamanı kimsenin üstünde görmek istemediği bir kötü şöhreti vardır. Onları genelde farketmeyiz, farkettiğimiz hatrı sayılır zamanlar da çoğu zaman kötü hava şartlarının habercisi oldukları içindir. Bulutları Takdir Topluluğu’nun kurucusu olarak, sıkı bir Londralı olan Gavin Pretor-Pinney’den başkasını düşünemezdik. Geçtiğimiz 10 yılda, Gavin bulutların yeniden markalaşma sürecinde çok satan kitabı Bulut Gözlemcisinin Rehberi’ne imza attı, BBC ve TED Talks gibi programlarda milyonlarca kez izlendi ve 37 bini aşkın bulutseveri etrafına topladı.
Peki nedir Bulutları Takdir Topluluğu? Ne yapıyorlar? İşte Gavin Pretor-Pinney’nin Kinfolk röportajından bir kesit.
Ne zaman bulutlardan bu kadar büyülenmeye başladın?
Henüz dört yaşındaydım. Annem beni arabayla okula bırakırken, arka koltuğa geçip pencereden güneş ışınlarının o pufidik bulutları simli boya yapar gibi altın renge boyamasını seyrederdim bön bön. O an kendi kendime ilk kez “Bu şey de ne? Neyden yapılıyorlar? Üstünde oturmak nasıl bir his acaba?” sorularını sorarken buldum. Zaman geçtikçe, İngilizlerin bulutlarla neden köşe kapmaca oynadığını merak eder oldum. Dilimize sızmış sayısız negatif çağrışımlar vardı bir de üstüne üstlük: Depresyona girmiş insanlara “Üstünde kara bulutlar dolaşıyor” deniyordu yada umutsuz bir durum söz konusu olduğunda “Ufukta kara bulutlar belirdi” gibi deyimler kullanılıyordu. Bulutların her zaman haksız baskı gördüklerini hisettim. “İş başa düşer” dedim kendime.
Invasions by Charles Petillon
Neden Bulutları Takdir Topluluğu‘na ihtiyaç duymalıyız?
Perspektifinizin açısını biraz olsun değiştirdiğiniz takdirde gündelik hayatınızda epeydir var olan güzel, şaşırtıcı ve egzotik görüntülerin ayağınıza kadar geldiğini fark edeceksiniz. Bulut bulmak doğada meditasyon yapmak gibidir ve gökyüzü de bunun bir parçası. Gökyüzüne bakmak için şehirden uzak bir yerde yaşamanıza gerek yok – kendinize müsaade ettiğiniz takdirde şehrin merkezinde bile gökyüzünün ıssızlığını deneyimleyebilirsiniz. Bulutların değerli yönlerinden biri de etkileşime geçmenin kolay olmasıdır.
Bulut bulmanın faydaları nelerdir?
Yaratıcı düşünce için iyidir, çünkü beynin beta modunu kapatıp alfa moduna geçiş yapmasını sağlar. Zihninizin elini kolunu sallaya sallaya dolanmasına izin verdiğiniz zaman yaratıcı bağlantılar kurmaya başlarsınız. Ayrıca günün 24 saati beynimizin bir köşesinde bulunan yapılacaklar listesi de askıya alınır. Hayatınızın tüm geleneksel baskılarının üstünde tabakalanan dijital dünyanın tüm must have’lerini de bir kenara atarsınız. Bulut bulma değerlerinden bir diğeri için de hiçbir şey yapmamayı meşrulaştırması diyebilirim.
Bulut bulma size nasıl yardımcı oldu?
Herkese ne kadar yardımı dokunduysa bana da en az o kadar yardımı dokundu. Oldukça hedef odaklı bir yapım var ve bulutlar bana zaman olgusunun ne kadar değerli olduğunu hatırlatmaya yardım ediyor. Bulutlar insan ırkı yeryüzünde yokken de vardı, varken de var, tekrar yok olduğunda da var olacak; sonsuzluk içinde yüzer gibiler. Sürekli değişim halindeler. Onlarla iletişim kurmak bir sonun olmadığına inanmaktır birnevi. Aslında bugünlerde bulutların fotoğrafını çekmememin tek sebebi bu: Güzel bir bulut bulup ona değer verdikten sonra o bulutun gidişini izlemenin daha değerli olduğu kanısındayım.
Herhangi bir bulut bulma rutininiz var mı?
Bell bir rutinim yok. “Bulutları izlemek için en doğru yer neresidir?” sorusundan farksız bir soru aslında, göreceli bir konu. Bulut gözlemcisi olmak bir yaşam tarzıdır. Bir parmağınız pause tuşunun üzerinde durmalı her an. Tetikte olmalısınız. 5 ve 8 yaşlarında iki tane kızım var; içlerinden biri “Baba, güneşe bak” diyorsa karşılığında “Önce şu maili göndermeliyim” deme lüksüm yok. Mazaret bulmak çok kolay. Bulut bulma rutin konseptinden çok uzak aslında — Her ana karşı hazırlıklı olup o an acil görünen ne varsa bir kenara bırakıp anın tadını çıkarmaktan ibarettir.
Bir gün
Çok bunalırsan
Denizin dibinde
Yosunlara takılmış gibi
Soluksuz
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir
-Zülfü Livaneli
KIZINADIZEYNEP 